Έρχεται λοιπόν οι τράπεζα και μας δίνει τις εξής εναλλακτικές:
- Κανονική αποπληρωμή: Σταθερή μηνιαία δόση, τόκοι + χρεολύσιο.
- Χαμηλής εκκίνησης (μόνο τόκους). Πληρώνουμε μόνο τους τόκους και καθόλου από το χρεολύσιο. Αυτό σημαίνει πληρώνουμε μιά χαμηλή δόση αλλά το χρέος μας δεν μειώνεται καθόλου. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αποπληρώσουμε το δάνειο μας στο μικρότερο χρονικό διάστημα που απομένει μετά το πέρας της περιόδου χάριτος με συνέπεια αρκετά αυξημένη δόση. Αν μάλιστα το δάνειο έχει δύο (ή περισσότερες) περιόδους, τότε θα έχουμε και μεγαλύτερο επιτόκιο.
- Με κεφαλαιοποίηση των τόκων. Δεν πληρώνουμε τίποτα. Η τράπεζα υπολογίζει τους τόκους τους οποίους προσθέτει στο χρέος (κεφαλαιοποιούνται). Δηλ. εμείς κοιμόμαστε και το χρέος μας δουλεύει. Έχει όλα τα προβλήματα του "μόνο τόκοι" συν του ότι θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μεγαλύτερο χρέος για μικρότερο διάστημα αποπληρωμής με (συνήθως) μεγαλύτερο επιτόκιο.
- Κάτι ανάμεσα στο 1 & 2. Πληρώνουμε το σύνολο των τόκων καθώς και ένα τμήμα του χρεολυσίου.
Οι τράπεζες συνήθως χρεώνουν κάτι παραπάνω στα επιτόκια των δανείων με περίοδο χάριτος. Ο λόγος είναι ότι τα θεωρούν ως δάνεια με μεγαλύτερες επισφάλειες. Δηλ. αφού δεν μπορείς να πληρώσεις στην αρχή, μπορεί να μην τα καταφέρεις και στην συνέχεια. Άρα η τράπεζα έχει μεγαλύτερο ρίσκο, το οποίο και θα πληρώσουν οι δανειολήπτες της κατηγορίας αυτής.
Υπάρχει μια περίπτωση που τα δάνεια αυτής της κατηγορίας συμφέρουν. Αν μπορείτε να βρείτε δάνειο με επιτόκιο μικρότερο από τον πληθωρισμό τότε πάρτε το με την μεγαλύτερη περίοδο χάριτος που μπορείτε να βρείτε. Όχι, σήμερα δεν υπάρχουν τέτοια δάνεια. Οι πιο ώριμοι όμως, θυμόμαστε μια όχι και τόσο μακρινή περίοδο που ο πληθωρισμός κάλπαζε πάνω από το 20% (για να μην πω μεγαλύτερα νούμερα).
Δεν παίρνουμε ποτέ λοιπόν δάνειο με περίοδο χάριτος; Δύσκολη κουβέντα. Είναι ένα εργαλείο υψηλού ρίσκου. Δεν είναι χάρη, δεν είναι παροχή. Αν μπορείτε να τα μετρήσετε σωστά και αν πράγματι το χρειάζεστε τότε δεν έχετε πολλές επιλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου